آغاز بررسی و ارزیابی شرایط محیطی و تایید صلاحیت آزمایشگاه کالیبراسیون 17025 سنجش دقیق پاسارگاد توسط ارزیابان مرکز ملی تایید صلاحیت  ایران در 30 خرداد 1398 

 

امروزه استانداردسازی مهم‌ترين مقوله در زمينه ايجاد، نگهداری و ارتقاء كيفيت سيستم‌ها، در سطح قابل قبول جهانی می‌باشد. بنابراين سازمان‌ها و مراكز تحقيقاتی نيز همچون ساير سازمان‌ها دستيابی به استاندارد را از محورهای اساسی فعاليت‌های خود، جهت نيل به خودكفائی و همچنين حضور موثر و درازمدت در عرصه بازار جهانی كسب و كار و دانش قرارداده‌اند. در سازمان‌ها و مراكز تحقيقاتی، آزمايشگاه‌ها بخشی مهم و بزرگی از فعاليت‌‌ها را در برمی‌گيرند. از آنجايی كه محصول نهايی آن‌ها اهميت ويژه‌ای در دستاوردهای تحقيقاتی دارد، از ديرباز نقش مديريت و ايجادساز و كارهايی برای كنترل فرآيندها، شناسايی نقاط كنترل كيفی و اطمينان از صحت و دقت نتايج آزمون‌ها، مورد‌ توجه مديران مراكز تحقيقاتی بوده‌‌‌است. درحال‌حاضر استاندارد بين‌المللی ISO/IEC 17025 كه در نتيجه تجربيات وسيع حاصل از اجرای ISO/IEC Guide 25 و استاندارد اروپايی EN45001 تهيه شده‌است، جايگزين هر دوی آن‌ها شده‌است. اين استاندارد شامل كليه الزاماتی است كه آزمايشگاه‌های آزمون و كالـيبراسيون بايد برآورده‌سازند تا بتوانند اثبات كنند كه يك سيـستم كيـفيت را به‌كارگرفته و از نظر فنی صلاحـيت داشته و قادر به فراهم‌آوردن نتايج معتبر ‌می‌باشند. مراجع تأييد صلاحيت كه صلاحيت آزمايشگاه‌های آزمون و كاليبراسيون را به رسميت می‌شناسد، بايد اين استاندارد را به‌عنوان مبنای تأييد صلاحیت خود قراردهند. در صورتی که آزمايشگاه‌ها الزامات استاندارد 17025 ISO را برآورده نمايند و توسط مراجعی که دارای موافقت‌نامه شناسايی متقابل با مراجع هم‌تراز خود در ساير کشورهای استفاده‌کننده از اين استاندارد هستند، تأييد صلاحيت شوند، پذيرش نتايج آزمون و کاليبراسيون کشورها آسان خواهد‌شد. به کارگيری اين استاندارد، همکاری بين آزمايشگاه‌ها و ساير سازمان‌ها را تسهيل و به تبادل اطلاعات، تجارب و نيز هماهنگ‌کردن استانداردها و روش‌های اجرايی کمک می‌کند.

 به دلیل ضرورت تعاملات بين‌المللی و حفظ منافع جمهوری‌ اسلامی‌ ايران در عرصه‌ی رقابت‌های تجاری و بازرگانی در سطح ملی و بين‌المللی، دولت جمهوری‌ اسلامی‌ ايران به موجب مصوبات جلسات شورای عالی استاندارد در سال‌های 1374 و 1375 مسئوليت ارزيابی و تأیید صلاحيت نهادهای ارزيابی انطباق را به موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتی ايران واگذار نمود که متعاقب آن با تشخيص نياز به ايجاد يک نظام مستقل و بی‌طرف برای ارائه خدمات تأیید صلاحيت، نظام تأیید صلاحيت ايران در سال 1375 تاسيس گرديد.

نظام تأیید صلاحيت ايران در هفدهمين اجلاس مشترک IAF و ILAC در سال 1382 برابر با سپتامبر 2003 (در براتيسلاوا اسلواکی)، يادداشت تفاهمی را با مجمع بين‌المللی نهادهای تأیيد صلاحيت امضا کرد و به عضويت اين مجمع درآمد. همچنين در سال 1384 نظام تأیید صلاحيت ايران به عضويت مجامع بين‌المللی PAC و ILAC درآمد.

ساختار نظام تأیید صلاحيت ايران پيرو کميسيون امور زيربنائی دولت در سال 1388 با توجه به استانداردها و ضوابط بين‌المللی بازنگری و اصلاح گرديد و در سال1389 به مرکز ملی تأیید صلاحيت ايران National Accreditation Center of Iran - NACI تغيير نام يافت. در همين راستا در سال 1391 اين مرکز در چارت سازمانی سازمان ملی استاندارد ايران به عنوان مرکزی مستقل و زير نظر مستقيم رئيس سازمان قرار‌گرفت.